Βελονισμός

Ο βελονισμός χρονολογείται σύμφωνα με την πρώτη καταγραφή του σε έγγραφα στο 200 π.χ. Στην Ευρώπη πραγματοποιήθηκε η πρώτη επίσημη θεραπεία από τον ιατρό Louis Berloz το 1810. Είναι από τις αρχαιότερες θεραπευτικές τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν στον πλανήτη. Η μητέρα χώρα του είναι η Κίνα και στην συνέχεια επεκτάθηκε όμως και εφαρμόστηκε  εκτεταμένα σε όλες τις χώρες της Άπω Ανατολής. Τις τελευταίες δεκαετίες έχει καθιερωθεί σαν ένα ολοκληρωμένο θεραπευτικό σύστημα σε πολλές αναπτυγμένες χώρες του δυτικού κόσμου (Ευρώπη, Αμερική, Μεγάλη Βρετανία). 

Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής για την παυσίπονη, αντιφλεγμονώδη και αγγειοβελτιωτική του δράση. Τα τελευταία χρόνια η έρευνα έχει δείξει ότι ο βελονισμός ρυθμίζει και ισορροπεί το ορμονικό σύστημα, το ανοσοποιητικό σύστημα και το σύστημα διαχείρισης του στρες ενώ μελετάται η αντιφλεγμονώδης δράση του σε πλήθος παθήσεων.

Αντιμετωπίζει αποτελεσματικά περισσότερες από 100 παθήσεις από όλο το φάσμα των ιατρικών ειδικοτήτων αλλά και ως συμπληρωματική θεραπευτική τεχνική σε περιστατικά με νευρομυϊκές δυσλειτουργίες του περιφερικού και του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Στην αποκατάσταση πραγματοποιείται o βελονισμός σε κομβικά σημεία τα οποία λέγονται Trigger Points. Ιστολογικά δείχνουν αυτά τα σημεία μια αυξημένη ποσότητα νευρικών υποδοχών και μετρητών του κεντρικού νεκρικού συστήματος. Απλοποιημένα μπορούμε να πούμε ότι βάζοντας την βελόνα σε ένα τέτοιο σημείο δημιουργείτε ένα νευρομυϊκό τόξο το οποίο έχει σαν αποτέλεσμα την εξισορρόπηση των μυϊκών εντάσεων. Αυτό το αποτέλεσμα δίνει την ευκαιρία στον οργανισμό να λύσει δυσλειτουργικές αρθρώσεις, και να χαλαρώνει τους υπερτονικούς μυείς.

Τα σημεία βελονισμού αποτελούν τρισδιάστατες ανατομικές περιοχές του δέρματος και των μυών, συνήθως βρίσκονται στη πορεία περιφερικών νεύρων και νευρικών απολήξεων. Οι ιδιαίτερες ανατομικές, ηλεκτρικές, χημικές και μεταβολικές του ιδιότητες είναι υπεύθυνες για την εξειδίκευση, την εξατομίκευση και τη λειτουργικότητα των σημείων βελονισμού.

Υπάρχουν πολλές διαφορετικές τεχνικές που τις επιλέγουμε σε ενήλικες ή παιδιά ανάλογα με την περίσταση και την κατάσταση του ασθενή. Αυτές είναι ο ηλεκτροβελονισμός, ο ωτοβελονισμός (βελονισμός πάνω σε σημεία του πτερυγίου του αυτιού) και ο κρανιοβελονισμός.

Ο βελονισμός στην πράξη:

Το ιστορικό, η κλινική εξέταση, η διαγνωστική διαδικασία δεν διαφέρουν από αυτά της κλασικής ιατρικής. Δίνεται όμως ιδιαίτερη προσοχή σε λεπτομέρειες που αφορούν τις συνθήκες εμφάνισης των  συμπτώματων, την εξέλιξη και τη συμπεριφορά αυτών, στοιχεία δηλαδή που θεωρούνται μοναδικά για τον κάθε ασθενή.

Εφαρμογή:

• Τοποθετούνται 5 έως 15 βελόνες σε ειδικά επιλεγμένα σημεία βελονισμού του σώματος (ανάλογα με την πάθηση).
• Είναι μιας χρήσης, αποστειρωμένες και ειδικά συσκευασμένες ώστε να χρησιμοποιούνται από τον θεραπευτή χωρίς αυτός να τις ακουμπάει.
• Η τοποθέτηση είναι ανώδυνη και η τεχνική είναι τέτοια ώστε να μην προκαλείται πόνος στον άρρωστο. Το βάθος ένθεσης εξαρτάται από τον σωματότυπο και τη περιοχή του σώματος  που αυτές εφαρμόζονται.
• Οι βελόνες μπορεί παραμένουν στα σημεία βελονισμού για 15 έως 45 λεπτά και στην συνέχεια  αφαιρούνται.

Μετά το βελονισμό ο ασθενής μπορεί να συνεχίσει τη δραστηριότητά του χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα (να οδηγήσει, να εργαστεί κ.ο.κ). Οι θεραπείες εκτελούνται με συχνότητα δύο έως τρείς θεραπείες την εβδομάδα. Για μια πλήρη αγωγή απαιτούνται από 8 έως 12 συνεδρίες βελονισμού πάντα εκτιμώντας την εξέλιξη και την κατάσταση του ασθενή. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας μπορούν παράλληλα να λαμβάνεται φαρμακευτική αγωγή ή συμπληρώματα διατροφής καθώς ο βελονισμός δεν αλληλεπιδρά μαζί τους. Αυτά δεν αλλοιώνουν το αποτέλεσμα της θεραπείας. Ο βελονισμός δεν είναι μόνο ένα καλό παυσίπονο αλλά είναι  μια θεραπεία που έχει μεσοπρόθεσμη  και μακροπρόθεσμη δράση με το  αποτέλεσμα να διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ενδείξεις: 

• Αυχεναλγία
• Οσφυαλγία – Ισχιαλγία
• Ινομυαλγία – Ιδιοπαθή σύνδρομα χρόνιου πόνου
• Διαταραχές νεύρων, νευρικών ριζών και νευρικών πλεγμάτων,  νευροπάθειες
• Αρθρίτιδες και περιαρθρίτιδες (τενοντίτιδες) αρθρώσεων άνω και κάτω άκρων
• Δυστονίες
• Μυϊκά άλγη (διάχυτα ή εντοπισμένα)
• Ημικρανία, 
• Νευραλγία τριδύμου 
• Κεφαλαλγίες τάσεως 
• Πάρεση προσωπικού νεύρου
• Ίλιγγοι
• Εμβοές
• Αλλεργικό άσθμα, αλλεργική ρινίτιδα, ιγμορίτιδα.
• Παθήσεις γαστρεντερικού συστήματος (γαστρίτιδα, κολίτιδα)
• Αγχώδης φοβική νεύρωση, νευροφυτικές διαταραχές
• Διαταραχές κύκλου ύπνου /εγρήγορσης 
• Μνήμης 
• Συγκέντρωσης και συμπεριφοράς 
• Κατάθλιψη
• Δερματικές παθήσεις (Ακμή, ψωρίαση, έκζεμα, κνίδωση)