Category: Χωρίς κατηγορία

By gpeloumis Χωρίς κατηγορία

Γνωρίζοντας την Σπλαχνική Οστεοπαθητική

Η επιστήμη της οστεοπαθητικής ιδρύθηκε το 1874 από τον Αμερικανό ιατρό Dr. Andrew Taylor Still. Για τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας (ΠΟΥ) η επιστήμη της οστεοπαθητικής είναι μια εναλλακτική και συμπληρωματική ιατρική παρέμβαση  η οποία αποτελείται από δια χειρός τεχνικές για την διάγνωση και την θεραπεία μιας πληθώρας μυοσκελετικών και  γαστρεντερικών παθήσεων.

Από ιστορικής πλευράς, την σπλαχνική προσέγγιση στην επιστήμη της οστεοπαθητικής την εισήγαγε πρώτος ο Γάλλος οστεοπαθητικός  Jacques Weischenck το 1980. Επακόλουθοι αυτού, οι  Jean-Pierre Barral και Pierre Mercier το 1983 ανέπτυξαν τις τεχνικές στις οποίες βασίστηκαν οι περισσότεροι οστεοπαθητικοί και κατά τις οποίες και χρησιμοποιούν στην κλινική τους πράξη. Βάση της θεωρίας που εισήγαγαν οι πρωτοπόροι της, η σπλαχνική οστεοπαθητική περιγράφεται σαν μια μηχανική προσέγγιση η οποία επικεντρώνεται στα ενδοκοιλιακά όργανα. Τα όργανα σχηματίζουν σπαλχνικές αρθρώσεις με άλλα όργανα ή με τμήμα του κινητικού συστήματος, για παράδειγμα το διάφραγμα. Όπως συμβαίνει με τις αρθρώσεις του κινητικού συστήματος, οι δομές που συμμετέχουν σε μια άρθρωση κινούνται μεταξύ τους σε σταθερές και προκαθορισμένες κατευθύνσεις και έχουν κάποιο εύρος κίνησης. Για να εξασφαλιστεί ότι αυτή η κίνηση εκτελείται με όσο το δυνατόν μικρότερη τριβή, οι δομές που συμμετέχουν σε μια τοιχωματική άρθρωση περιβάλλονται από μια λεία επιφάνεια και τον αρθρικό υμένα, που παράγει μικρή ποσότητα αρθρικού υγρού.

Ομοίως συμβαίνει και με τα όργανα όπου περιβάλλονται εξωτερικά από μια λεία επιφάνεια επικαλυμένη από ένα στρώμα μεσοθηλίου, το οποίο παράγει και εκκρίνει ορώδεις υγρό. Αυτή η επιφάνεια ανάλογα με την τοποθεσία που βρίσκεται έχει διάφορες ονομασίες όπως περιτόναιο, υπεζωκότας ή περικάρδιο. Ακόμα υπάρχει μια μικρή ποσότητα υγρού στις κοιλότητες αναμεταξύ των οργάνων. Τα όργανα δεν κινούνται μεταξύ τους τυχαία αλλά υπόκεινται σε ορισμένους νόμους. Είναι δηλαδή στερεωμένα μεταξύ τους και με το κινητικό σύστημα με το μεσεντέριο, το επίπλουν και τους συνδέσμους.

Ξεκινώντας από την παρατήρηση ότι τα ενδοκοιλιακά σπλάχνα μετακινούνται φυσικά, όπως συμβαίνει κατά την φάση της αναπνοής όπου τα όργανα μετακινούνται κατά τον κατακόρυφο άξονα από 3 έως 10 εκατοστά ανάλογα με την αναπνοή λόγω του διαφράγματος, είναι εφικτό να διαταραχτεί η κινητικότητα τους όπως θα διαταράσσονταν η κινητικότητα μιας άρθρωσης.

Μια τέτοια διαταραχή , από φυσιοπαθητικής πλευράς , θα είχε αντίκτυπο τόσο στο μυοσκελετικό σύστημα (οσφυαλγία, αυχενικό σύνδρομο)  όσο και στο γαστρεντερικό σύστημα (ευερέθιστο έντερο, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση). Τέτοιου είδους διαταραχές κινητικότητας όπως και πολλές άλλες μπορούν να ανιχνευθούν με την ψηλάφηση που πραγματοποιούν οι οστεοπαθητικοί στα σπλαχνικά όργανα διακρίνοντας τις εντάσεις που υφίσταται στα σπλαχνικά όργανα. Αυτές, με ειδικούς χειρισμούς κατά τους οποίους αναχαιτίζονται οι εντάσεις στα  μεσεντέρια των οργάνων, των συνδεσμικών ενώσεων των οργάνων αναμεταξύ τους αλλά και με την σπονδυλική στήλη, μπορεί πάλι το εκάστοτε σπλαχνικό όργανο να λειτουργήσει εύρυθμα και πιο ενεργειακά οικονομικό προσφέροντας στον ασθενή την ανακούφιση από τον πόνο και την δυσλειτουργία που επιφέρει η διαταραχή αυτή.

By gpeloumis Χωρίς κατηγορία

ΜΥΟΠΕΡΙΤΟΝΙΑΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Η μυοπεριτονιακή απελευθέρωση (Myofascial Release) είναι μια χειροθεραπευτική θεραπεία, που περιλαμβάνει ειδικούς χειρισμούς με στόχο την αποκατάσταση του βέλτιστου μήκους της περιτονίας, τον περιορισμό του πόνου και τη βελτίωση της λειτουργίας του μυοσκελετικού συστήματος. Έχει αναφερθεί ότι η ανελαστική περιτονία σε μια περιοχή του σώματος, μπορεί να προκαλέσει αδικαιολόγητη τάση σε άλλες περιοχές λόγω της συνέχειας που παρουσιάζει μεταξύ των επιμέρους τμημάτων του σώματος. Με την τεχνική αυτή των μαλακών ιστών εφαρμόζεται μια ήπια διάταση στο τμήμα της περιτονίας που εμφανίζει περιορισμό. Η μάλαξη των εν τω βάθει ιστών είναι ένας τύπος θεραπείας που επικεντρώνεται στην επανευθυγράμμιση των βαθύτερων μυϊκών στρωμάτων και του συνδετικού ιστού. Μερικοί από τους χειρισμούς που χρησιμοποιούνται, προέρχονται από την κλασική μάλαξη των επιφανειακών ιστών, ωστόσο η πίεση βαθύτερη και ο χειρισμός είναι συγκεντρωμένος σε περιοχές με μυϊκή τάση δηλαδή εκεί που υπάρχει ψηλαφητός μυϊκός σπασμός και συρρικνωμένη περιτονία.

Η μυοπεριτονιακή απελευθέρωση είναι μια πολύ αποτελεσματική δια των χειρών θεραπεία, που περιλαμβάνει πιέσεις χαμηλής έντασης σε συγκεκριμένα σημεία (trigger points), με σκοπό την απελευθέρωση της κίνησης και την ανακούφιση από τον πόνο. Η θεωρία της μυοπεριτονιακής απελευθέρωσης απαιτεί την πλήρη κατανόηση της λειτουργίας της περιτονίας. Η περιτονία είναι ένας πυκνός κολλαγόνος συνδετικός ιστός που περιβάλει και συνδέει ανατομικά και λειτουργικά όλους τους μύες, σχηματίζει μια συνέχεια σε ολόκληρο το σώμα και επιτελεί σημαντικό ρόλο στη λειτουργία του μυοσκελετικού συστήματος.

Φανταστείτε την περιτονία σαν ένα μερικώς φουσκωμένο μπαλόνι, που περιβάλλει τα εσωτερικά όργανα, την καρδιά, τους πνεύμονες, τις αρθρώσεις, τα νεύρα, τους μύες. Σε έναν υγιή οργανισμό, η περιτονία είναι χαλαρή, όπως το μερικώς φουσκωμένο μπαλόνι και μπορεί εύκολα να καλύψει όλα τα όργανα του ανθρώπινου σώματος χωρίς να φτάσει στα όρια της μέγιστης αντοχής. Όταν όμως συμβεί κάποιος μικροτραυματισμός, μυοσκελετική δυσλειτουργία ή φλεγμονή, η περιτονία χάνει την ευκαμψία και την γλοιελαστικότητα της και το μπαλόνι αρχίζει να φουσκώνει στο σημείο αυτό ενώ τεντώνεται σε κάποιο άλλο, με αποτέλεσμα να συμπιέζει τις υποκείμενες δομές, να περιορίζεται η κινητικότητά του και να διαταράσσεται η συνέχεια και η ομαλή λειτουργία του.

Η συνέχεια της περιτονίας είναι δυνατό να διαταραχθεί από διάφορους παράγοντες όπως οι επαναλαμβανόμενες φορτίσεις, η λανθασμένη στάση, η συσσωρευμένη κόπωση, το χειρουργείο, κάποιος τραυματισμός και να δημιουργηθούν μικροτραυματισμοί πάνω σε αυτή, με επακόλουθο τα λεγόμενα «μυοπεριτονιακά σημεία πυροδότησης πόνου – trigger points». Αυτά είναι υπεύθυνα για τη βράχυνση των μυών, τη δυσλειτουργία των αρθρώσεων, τον περιορισμό των κινήσεων και την έκλυση πόνου. Για να απελευθερωθεί ξανά η περιτονία και να αποκατασταθεί η ισορροπία ολόκληρου του σώματος, είναι άκρως απαραίτητη η   Μυοπεριτονιακή Απελευθέρωση.

Η Μυοπεριτονιακή Απελευθέρωση στα Σημεία Πυροδότησης Πόνου (Myofascial Release & Trigger Point Therapy):

  • Βελτιώνει τη στάση
  • Μειώνει τον οξύ και χρόνιο πόνο
  • Βελτιώνει τη λειτουργία του Αναπνευστικού Συστήματος
  • Προλαμβάνει τα σύνδρομα υπέρχρησης
  • Αποκαθιστά τη Μυοπεριτονιακή Ισορροπία
  • Διατηρεί την ιδανική φυσιολογία των μαλακών ιστών
  • Αυξάνει το εύρος κίνησης των αρθρώσεων
Η Μυοπεριτονιακή Απελευθέρωση είναι πολύ σημαντική σε όλες τις μυοσκελετικές παθήσεις, που σχετίζονται με την εμφάνιση των επώδυνων σημείων (αυχενικά, οσφυαλγίες, τενοντίτιδες, αρθρίτιδες κ.α.) Απλοί τραυματισμοί και καθημερινοί πόνοι μπορεί να γίνουν χρόνιοι, εάν δεν αντιμετωπιστούν σωστά στα αρχικά τους στάδια, με απελευθέρωση της περιτονίας.
 
Ακόμα και πολύ σοβαρές αθλητικές κακώσεις είναι αποτέλεσμα τραυματισμού ενός μυός ο οποίος παρουσίασε κάποια στιγμή μυοπεριτονιακά σημεία πυροδότησης πόνου (trigger points), δε δέχθηκε ποτέ θεραπεία και εξελίχθηκε σε μία μεγαλύτερη κάκωση με τον καιρό, λόγω της ανισορροπίας και της δυσλειτουργίας των μυών και της άρθρωσης. μυοπεριτονιακή απελευθέρωση σε αθλητικές κακώσεις, είναι ένα σημαντικό εργαλείο  καθώς το καθιστά απόλυτα επιτυχή στην πρόληψη και την αντιμετώπιση των μυοσκελετικών παθήσεων.

 

By gpeloumis Χωρίς κατηγορία

Η δύναμη της λεμφικής αποσυμφόρησης!

Οίδημα καλείται η διόγκωση, πρήξιμο, μίας περιοχής λόγω της αύξησης του υγρού στον χώρο ανάμεσα στα διάφορα κύτταρα της περιοχής αυτής. Το οίδημα αποτελεί σύμπτωμα πάρα πολλών και διαφορετικών παθήσεων. Ο κυριότερος τρόπος για να αντιμετωπιστεί είναι η θεραπεία της πάθησης που το προκαλεί. Ακόμα και αν είναι παροδικό, είναι απαραίτητο να υποχωρήσει γρήγορα για να αποφευχθούν η συνέπειες τις χρόνιας φλεγμονής που είναι η δημιουργία ινώσεων.Υπάρχουν όμως και παθολογίες, όπως το λεμφοίδημα, που δεν θεραπεύονται οριστικά και το οίδημα που προκαλείται πρέπει να αντιμετωπίζεται συστηματικά.

Λεμφοίδημα δεξιού άνω άκρου μετά από μαστεκτομή

Η σημαντικότερη μεθοδολογία για την αντιμετώπιση των οιδημάτων είναι η ολοκληρωμένη αποσυμφορητική θεραπεία. Αυτή, όπως αρχικά έχει περιγραφεί εδώ και τουλάχιστον έναν αιώνα αποτελείται από τα ακόλουθα μέτρα:

  • Τεχνικές Λεμφικής Παροχέτευσης με τα χέρια
  • Περίδεση της περιοχής του οιδήματος*

-Ανάρροπη θέση*

-Φροντίδα του δέρματος*

  • Αποσυμφορητικές ασκήσεις
Τεχνικές λεμφικής παροχέτευσης
Η λεμφική παροχέτευση πραγματοποιείται με ήπιες τεχνικές που εφαρμόζονται επιφανειακά στο δέρμα, χωρίς όμως να γλιστράμε σε αυτό. Σκοπό έχουν να ενεργοποιήσουν το λεμφικό σύστημα και να επιταχύνουν την μεταφορά της λέμφου σε σημεία παροχέτευσης. Οι τεχνικές αυτές δεν είναι επώδυνες ή δυσάρεστες μιας και ο πόνος δημιουργεί σπασμό στα λεμφαγγεία μειώνοντας την ικανότητα τους να μεταφέρουν λέμφο. Πάντα οι τεχνικές αυτές ξεκινούν να εφαρμόζονται στις κεντρικές περιοχές του λεμφικού συστήματος (πχ πάνω από τις κλείδες) και σταδιακά, στο τέλος, καταλήγουμε στην οιδηματώδη περιοχή.

Περίδεση του οιδήματος
Με το πέρας των τεχνικών λεμφικής παροχέτευσης, το οίδημα είναι μαλακό και έχει μειωθεί. Αν το πρησμένο άκρο αφεθεί ελεύθερο μέχρι την επόμενη συνεδρία, μέσα σε λίγα λεπτά ή ώρες θα επανέλθει στην αρχική του κατάσταση, ανατρέποντας έτσι το αποτέλεσμα που έχει επιφέρει η θεραπείας μας. Για τον λόγο αυτό χρήζει η περίδεση του άκρου με ειδικούς επιδέσμους, μικρής διατασιμότητας, ώστε να εμποδίζουμε το οίδημα να επανέλθει. Επιπρόσθετα οι επίδεσμοι σε συνδυασμό με κίνηση μειώνουν περαιτέρω τον όγκο του οιδήματος, λόγω της ενεργοποίησης της αντλίας των μυών και των αρθρώσεων.

Ανάρροπη θέση και οίδημα
Είναι μια από της πιο παροδοσιακές μεθόδους αντιμετώπισης των οιδημάτων αφού η ανύψωση του άκρου, σε θέση ψηλότερα από αυτό της καρδιάς, εκμεταλλεύεται την βαρύτητα για να βοηθήσει το οίδημα να κινηθεί προς περιοχές που λειτουργεί η φυσιολογική παροχέτευση. Δυστυχώς όμως τα αποτελέσματά της διαρκούν μόνο κατά τη διάρκεια της ανύψωσης, αν και αρκεί κάποιες φορές για να ανακουφιστεί η πρησμένη περιοχή.

Φροντίδα του δέρματος στο λεμφοίδημα
Η ύπαρξη οιδήματος σε κάποιο σημείο του σώματος, λόγο του όγκου του υγρού που εμφανίζεται, παρεμποδίζει την μικροκυκλοφορία αίματος στα μικρά τριχοειδή αγγεία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την μειωμένη αιμάτωση της περιοχής και κατά συνέπεια το μειωμένο μεταβολισμό. Αυτό που θα παρατηρήσουμε λοιπόν σε μία περιοχή που έχει οίδημα για κάποιο διάστημα, είναι η ξηροδερμία. Το δέρμα γίνεται εύθραυστο, ευαίσθητο και ευάλωτο σε τραυματισμούς και η συστηματική ενυδάτωση του δέρματος με κρέμα είναι απαραίτητη.

Οίδημα και αποσυμφορητικές ασκήσεις 
Με την σύσπαση των μυών πιέζονται τα αγγεία που περνάνε δίπλα τους ενισχύοντας έτσι την σύσπαση τους και βοηθώντας την λέμφο να παροχετευτεί. Αντίστοιχα όταν κινούνται οι αρθρώσεις, δημιουργούν αντλία στα αγγεία που διέρχονται από αυτές. Οι δύο μηχανισμοί αυτοί ονομάζονται, αντίστοιχα,  μυϊκή και αρθρική αντλία και είναι δύο πολύ βασικά φυσικά φαινόμενα που υποβοηθούν τη λειτουργία των αγγείων, είτε αυτά μεταφέρουν αίμα είτε λέμφο, και παίζουν σημαντικό ρόλο στη φυσιολογική και εύρυθμη λειτουργία του οργανισμού. Σημαντικό είναι να τονιστεί ότι δεν χρειάζεται να δώσουμε έμφαση στην ενδυνάμωση των μυών αλλά στην κίνηση του σώματος. Κάθε μορφή άσκησης λοιπόν που περιλαμβάνει κίνηση, όπως το περπάτημα/τρέξιμο, το κολύμπι και γενικότερα όλες οι αερόβιες ασκήσεις είναι κατάλληλη για την μείωση του λεμφοιδήματος.

Οι ενδείξεις για την έναρξη της Αποσυμφορητικής Θεραπείας είναι:
  • Λεμφοίδημα (πρωτογενές ή δευτερογενές)
  • Φλεβολεμφοστατικό οίδημα (ως αποτέλεσμα της Χρόνιας Φλεβικής Ανεπάρκειας)
  • Λιποίδημα
  • Μετατραυματικό/μετεγχειρητικό οίδημα
  • Οίδημα που έχει προκληθεί στα κάτω άκρα λόγω έντονης παχυσαρκίας
Αντενδείκνυται στις παρακάτω περιπτώσεις:
  • Οίδημα που οφείλεται σε καρδιακή ανεπάρκεια
  • Οίδημα που οφείλεται σε κάποια σοβαρή συστημική παθολογία (πάθηση εσωτερικού οργάνου)
  • Σε οξείες βακτηριακές λοιμώξεις
  • Σε οξείες φλεβικές παθήσεις
  • Σε σοβαρά αρτηριακά προβλήματα (αφορά την εφαρμογή της περίδεσης και του ενδύματος μόνο)
Σε περίπτωση που συνυπάρχουν άλλες σοβαρές παθολογίες καλό είναι ο θεραπευτής να έρθει σε συνεννόηση με τον θεράποντα ιατρό για την επίτευξη του καλύτερου αποτελέσματος.
    de_DEGerman
    elGreek de_DEGerman